Baba kız küçük kaçamağımızın üçüncü gecesindeyiz. Dün gece o yattıktan ve el ayak çekildikten sonra yazıp bitirdiğim “tefrika”mın ilk bölümünden hemen sonra yaşadıklarımız yazmazsam olmaz… Büyük laf etmemek, dereyi görmeden paçaları sıvamamak lazım, bir kere daha an an yaşadım…
Tag: uyku (page 1 of 2)
30 Ocak 2010 00.50; bilgisayar başında, gezindiğim sitelere, yazıştığım maillere dalmışken Z’nin ağlama sesiyle yerimden fırladım, salonda uyuyan Deniz uyanmadan, Z’nin uykusu açılmadan olay mahallinde soruna müdahale edilmeliydi. Uyurken fıldır fıldır dönen böcek (ki böcekliği de kalmadı) yatakta dikine dönmüş, muhtemelen rahatsız olup uyanmış ve bunu sesli hale dökmüştü. (Bu gece uyuma saatinde biz evde olmadığımızdan teyzesi uyuttu) “Kapa gözlerini babacım, ben burdayım” diyerek yere çömelip yattığı yerde başımı yanına koydum. Uyku mahmuru beni fark ettiğinde sesi birden kesildi, gözlerini kaparken yüzüne inanılmaz kocaman bir gülümseme yerleşti, yatakta kendini çevirip düzelirken üstünü örttüm tam o sırada yan döndü ve kolunu boynuma attı, yüzündeki gülümsemeyle tekrar uykuya daldı. (***İşte o an) Derken kaşları biraz çatıldı, çaktırmadan örtülen üstünü (daha doğrusu ayaklarını) açmak için battaniyesiyle boğuştu ve başarılı oldu. Durumu fırsat bilip yataktan doğruldum, eli kalktığım yerde beni aradı, bulamayınca gözlerini açtı… “Burdayım merak etme” diyerek geri yattım, yüzüne aynı kocaman gülümseme yerleşti ve kapattı gözlerini, nefesi tekrar ağırlaştıkça ağır ağır doğruldum ama eli yine yatakta gezinip bir parmağımı yakaladı… 3-4 dakika daha durdum, tekrar uykudaydı, parmağımı usulca çekip hızla odadan çıktım, son iki dakkadır içimde tuttuğum öksürüğümden kurtuldum, telefonumu alıp o anı fotoğrafladım (yukarda) ve işte o “an”ı yazmaya başladım…
***İşte o an: Daha bugün bir arkadaşımın “mutluluk” ile ilgili akademik bir anketini cevaplamıştım. Ve bu aralar eşe dosta iletiyorum anketi. İşte o an, mutluluğu düşündüm. Z.nin kolu boynumda, yüzümün 1-2 santim uzağında minik suratında kocaman bir gülümsemeyle uyurken her soluk alışında nefesinin kokusu tüm yüzümü yalayıp geçiyor. “Evet” dedim “Mutluluk işte böyle bir şey ve ben çok mutluyum…)
Nuran Çakmakçı; 4 Ocak 2009, Hürriyet İK
Geçtiğimiz günlerde 6 yaşında çocuğu olan bir anne ile konuşuyordum. Utana sıkıla kızından söz etti; ister istemez birlikte uyuduklarını itiraf etmek zorunda kaldı. Bir başka arkadaşımın kızı da 10 yaşında. Onun da kızı geceleri hep aynı saatte yatak odalarını ziyaret ediyor. Bizim yaramazın da onlardan pek farkı yok. Geceleri bir elinde battaniye, diğer elinde yastık, yarı uyur gezer vaziyette kendi yatağıymışcasına atlayıveriyor aramıza. Kimi zaman penceresine yansıyan gölgelerden, kimi zaman rüyalarından söz ederek bizi ikna ediyor.
Ne biz, ne de o bu durumdan şikayetçi. Konuştuğum diğer anneler de aynı durumda. Çocukla birlikte uyumaktan büyük keyif alıyorlar. Kimi yatırırken yanına uzanıyor, sarılarak onun uykuya geçmesini bekliyor, sonra yatağına götürüyor. Kimi geceleri bazen gelen bu davetsiz misafirle sabahı ediyor.
Uzmanların ne düşündüğünü biliyorum, duydum da. Çocukla birlikte uyumayı eleştiriyor, sakıncalarını tek tek sıralıyorlar.
İçgüdülerinizi dinleyin
Amerika’da eğitim alan çocuk psikologu Nilüfer Devecigil ise, tam tersini söylüyor. Belki de işime geldiği için, ya da tam beklediğim şeyleri söylediği için bir de bu durumu ondan dinlemenizde fayda var diyorum. Türkiye’de belki yeni ama, Amerika’da belli grupta 70’li yıllarda anne ile çocuk arasında bağlanmayı anlatan Doğal Ebeveynlik‘le ilgili bilgi alırken bakın çocukla birlikte uyuma konusunda Devecigil neler söylüyor:
“Batı dünyasının başlattığı bir akımla bebeğimize, çocuğumuza dokunmaktan, sarılmaktan, kucağa almaktan korkar hale geldik. Oysa, şimdi durum değişiyor. Dokunarak tedaviler başladı. Bebek masajlarından söz ediliyor. Hep korkuyoruz. Çocuk şımarır, alışır deniyor. Oysa böyle birşey yok. Zamanı gelince çocuk kendi odasında uyur, ama zamanından önce onu kendi odasına itersek sorun başlar.
Kızımız bir önceki gece yaklaşık 15-20 dakikada bir uyanmak suretiyle mızırdandığından sabaha kadar bizim yatakta annesiyle brilikte yattı… (Rahat ederler düşüncesiyle baba, salonda koltukta uyudu) Ve fakat sabaha kadar bu uyanıp mızıldanmalar sürünce kimse rahat uyuyamamış oldu… Bu arada belirtmekte fayda var, gözle görülen herhangi bir net sebep de yoktu bu uyanıp durma haline… Biraz burnu tıkalıydı ve ağzında emzik olduğunda zor nefes alıuyordu ama bu ilk defa olmuyor…
Bunun neresi rekor diyeceksiniz…
Dün gece ise hem annesi hem ben biraz geç geldiğimiz için kızımızı teyzesi uyuttu… 20.30 civarlarında (biraz öksürdüğü için zor da olsa) uyumuş hanfendi, arkasından da biz geldik zaten… 20.30’da uyuyan küçük hanım az önce 08.00 sularında uyandı… Tüm gece tam anlamıyla deliksiz uyudu… 00.30 civarında uyanıp da istediği sütünü içmedi, sabaha karşı 05.00 sularında uyanıp da yanımıza gelmek için nağme yapmadı ve her sabah olduğu gibi 07.20’de uyanmadı… (Üstelik de gece erken uyuyan bizler 06.50 gibi kalmıştık da…)
Konuyla ilgili iki yorumum var:
A) Bir gece önce uyuyamadığı için acısını çıkarttı
B) Aniden büyüdü (Bu durumda bir önceki gece uyuyamamasının sebebi de “büyüme sancısı” :)
Bakalım, bu gece göreceğiz…
Yandaki fotograf küçük hanım uyandıktan 4-5 dakika sonra çekilmiştir :) (Orijinali için üzerine tıklayabilirsiniz)
Uyku Meselesi yazısının yorumlarında Zeynep’in annesi Nurdan iki önemli soru sormuştu; Zeynep’in annesi Deniz de cevaplamıştı:
Sorular ve cevapları şunlar:
Sizin Zeyno inek sütünü ilk içişte sevdi mi? Bizim Zeyno çeşitli versiyonlarını (ılık, soğuk, ballı, bardaktan, biberondanâ¦) denememe rağmen hala inek sütüne ağzını sürmüyor.
Ben geçiş daha kolay olsun diye önce Aptamil süt ile başladım geçişe. Doktor 12 aylık olduğunda pastorize süte geçebilirsiniz dedi. Aptamil gibi bir şey mi içirelim dedim. Gerek yok direk pastorize süt verin dedi. Ben nedense kendisini dinlemedim ve Aptamil verdim. Bir kaç kereden sonra da bizim sütlere geçiş yaptım. Ama ben çok uzun süre dayanıklı süt vermedim. Biz kendimiz de günlük süt içiğimizden, onla yaptık geişi. şu anda her tür süt içiyor. Zeynep hemen hemen her şeyi yediği ve içtiği için, biz bu konuda pek sıkıntı yaşamadık. Gece çok sık kalkmasının nedeni dişler olabilir, Zeynep de bir dönem saat başı kalkıyordu.
Bir de bu süt vermeme denemeleri sırasında, ben yatmadan önce daha yeni yemek yemiş olduğu için bnyesi kaldırmaz diyerek yatmadan önce kendisine süt vermiyordum, gece de vermeyince Zeynep de sık sık uyanır olmuştu. Yatmadan önce anne sütü yerine daha doyurucu olan Muhallebi vermeyi dene istersen (biz uzunca bir süre geceleri kalktığında muhallebi vermiştik).
Bizim Zeyno hala emerek uyuyor. Siz bu alışkanlığı ne zaman ve nasıl bıraktırabildiniz?
Zeynep emerek uyumaya sanırım 4. ay civarında bir yerlerde alıştı. ben bunu fark eder etmez biraz panik oldum, çünkü bu bana bağımlı olması demekti. Ve takip eden bir ay içinde de bu alışkanlıktan kurtulduk. şimdi de insan eli bağımlısı oldu kendisi ama en azından herhangi bir insanın eli işini görüyor. ilk önce yatağına yatırıp üzerine doğru eğilip sarılıp yüzünü gözlerini kapatacak şekilde tutuyordum, sonra yavaş yavaş sadece elini tutmaya kadar götürdük işi.
Çok uzattım, şimdilik bu kadar olsun. Başka soru varsa geç de olsa cevaplamaktan mutluluk duyuyorum. Deneye yanıla bir şeyler yapmaya çalışıyoruz hep beraber.
Hosting Sponsoru
© 2024 Baba Olmak
Theme by Anders Noren — Up ↑