Bugün itibariyle kızımız 17 aylık oldu ve ben de ne kadar uzun zamandır ay ay bebek / çocuk gelişimine dair bir şeyler yazmadığımı fark ettim. Fark ettiğim sadece bu değil, iş güç ve koşturmacadan uzun zamandır ay ay gelişim yazıları okumadığımı, onun yerine küçük hanımla vakit geçirip onu gözlemlemeyi tercih ettiğimi fark ettim…
Peki ortalama bir insan yavrusu; 17 aylıkken ne durumda oluyormuş?
– Derdini anlatması iyice kolaylaşıyor, 2-3 kelimeyi aret arda sıralayabiliyor. (Aynen öyle, bizim böcek 4 kelimeli cümleler filan kuruyor bu aralar, karşısında onu biraz yönlendirecek
kelimeleri hatırlatacak biri olduğunda daha uzun muhabbet bile edebiliyor)
– Giyinemese de (çünkü o daha zor) soyunabilirmiş. Ki doğru, çekiştirerek üstündekileri çıkartır gibi oluyor Z. Yelek gibi kolay parçalarda tabi daha rahat
– Çok verimli olmasa da dişlerini fırçalayabilirmiş. (Bu da aynen gerçekleşiyor. Banyoda ayanın önünde bizden birini gördüğünde hemen fırçasını istiyor)
– Eşyaları renk, şekil ve türüne göre ayırabilecek kıvamdaymış artık, dolayısıyla bu becerisini körükleyecek oyuncaklar tercih edilebilir bu aralar. (Her tarafında farklı şekillerde delikler olan bir küpü var, her şekil sadece tek bir delikten içeri atılabiliyor. Bir kaç ay önce pek ilgi çekici olmamıştı ve dolaşımdan bir süreliğine kaldırmıştık,sanırım artık tekrar ortaya çıkma zamanı geldi)
Bu arada, bu aralar bir şeylr karalamayaü çiziktirmeye de pek meraklıyız. Yıkanabilir, ağza sokulabilir keçeli kalemleri var. Sadece bizi kontrolümüzde veya mama sandalyesind otururken eline veriliyor ve kağıt kalemle ilk tecrübelerini yaşıyor. İsmini yazdırmaktan ve güneş, ay, çiçek gibi şekiller çizdirmekten de büyük keyif alıyor…
17ayın bu kadar çabucak geçeceğini söyleseler inanmazdım… Oluyor ama…
