Yukarıdaki fotograf hakkında uzun zamandır yazmak istiyordum. Biraz iş (online sinema yayıncılığı / tanıtım / basın ve halkla ilişkiler) biraz da hobi (fotograf) sebebiyle bulunduğum bir basın toplantısında bir baba oğulun fotograflarını çekmiştim.
Toplantı başrollerinde Tarık Akan (yıllar sonra) ve şerif Sezer’in oynadığı, Murat Saraçoğlu tarafından yönetilen Deli Deli Olma filminin basın toplantısıydı ve filmde iki usta oyuncunun gençliklerini de gerçek çocukları canlandıracaktı. (Bu arada basın toplantısı çekimler başlamadan önceydi, ben bu yazıyı yazana kadar çekimler tamamlandı, vizyon tarihi -17 Nisan 2009- netleşti)
Uzatmayayım, o toplantıda şahit olduğum bir detaydan bahsedeceğim; ciddi sayıda basın mensubu hazır bulunsa da, yıllar sonra beyazperdeye dönen bir oyuncuyla ilgili sorular havada uçuşsa da bir aktörün nasıl bir anda babaya dönüştüğüne şahit oldum. Oğluyla (ve diğer çocuklarıyla) ilgili sorulara yanıt verirken nasıl diğer herşeyi unuttuğunu, gözlerinin içinin parladığını ve onlar hakkında uzun uzun konuşmanın onu ne kadar mutlu ettiğini; koltuklarının nasıl kabardığını gördüm…[1] [2] [3]
…İşte “baba olmak” dedim.
10 Şub 2009 at 08:47
Östadım;
Ellerine sağlık çok güzel bir yazı, paylaştığın için teşekkürler. Fotoğrafın da muhteşem, bir ebeveyn için ne çok şey anlatıyor. Sevgiyle, bin bir emekle büyüttüğü evladıyla yan yana olmak, başarısıyla gurur duymak, başkalarının da onun başarısına tanık olacağı iç,n mutlu olmak… ve daha onlarca duygu.
Sevgi ile kal…
10 Şub 2009 at 13:02
Fotoğrafı çok beğendim. Siyah-beyaz hali daha da bir güzelleştirmiş sanki…
10 Şub 2009 at 22:39
Fotoğraf da çok iyi anlatıyor gözlemlerini. Tarık Akan’ın bakışına ve gülüşüne baksanıza… Bu arada Tarık Akan’ın bir oğlu olduğunu bilmiyordum ben. Hem de kendine bu kadar benzeyen…
11 Şub 2009 at 16:23
Evlatlarımız, bizim en güzel eserlerimiz değil mi? Onlarla gurur duymayı hepimiz hak ediyoruz. Fotografta bunun güzel bir yansıması olmuş…