Son Gün

Dün gece Deniz’İn bel ağrısını (ki muhtemelen yorgunluk kaynaklı) “Acaba geliyor mu?” paniğiyle karşılayıp kısa süreli de olsa bir teyakkuz hali aşadık.  Deniz’den  “yanlış alarm”  sinyalini alana kadar yaptıklarım ı bilehare yazarım.  (Kağıt kalemle yazdım inanır mısınız..)

Sonuç itibariyle şu anda biraz olsun sakinsem, dün akşam aşadığım heyecan ve hafif panik sayesinde olabilir. şu anda artık bir günden de az var. Son 16 – 17 saat denilebilir. Heyecan var mı derseniz, elbette var… Ne yapacağımı bilemez halde deli dana gibi evde dolaşırken sonunda bilgisayar başına oturuverdim. Ama şimdi de yazacak şey bulamıyorum… Belki de yazılabileceklerin fazlalığındandır.

Yarın ilk fırsatta buradan bilgi vermeye çalışacağım ama günün harala gürelesi esnasında nasıl ne zaman vakit bulabilirim bilmiyorum. En kötü yarın gece, velet ve Deniz uyudukları bir anda hallederim diye düşünüyorum…

şimdilik bu kadar. Anneanne, babaanne gibi misafirler artık geldiler ve “büyük bekleyiş”in son etabında birlikteyiz. Hadi bakalım… :)