Cuma gecesi (ki 17 hafta bitti Cuma günü) yatağa yattıktan biraz sonra Deniz bir kımıldanma hissetti ama tam anlamıyla “bir ilk” olduğundan çok da emin olamadı. (Bu konuda, en azından şu an için benim durumum tam olarak dış kapının dış mandalı pozisyonu olduğundan ben hiçbir yorum yapamıyorum) Bir süre nefesimizi tutup bekledik ama başka bir kımıltı olmayışından “herhalde bize öyle geldi” diyerek uyuduk gitti….
Ama az önce, 23.10 sularında Deniz bu sefer kesin olarak içindeki kımıltıyı hissetti… (Bu da Cuma geceki hareketin de gerçek olduğunu kanıtlıyor sanıyorum) Ve… Deniz gerçekten “anne” olmaya başladı. Bugüne kadar ultrasondaki görüntü film gibi izlenirken artık fiziksel olarak da hissedilmeye başlanmasıyla veledimiz çok daha somut olarak gerçeklik kazandı. (Sanırım bir kaç haftaya ben de elimle filan hissederim hareketleri; o da ayrı bir dönüm noktası olacak)
İlk gebeliğini yaşayan “acemi anneler için ilk hareketlerin hissedilmesi 19-20. haftaları bulabilirken, tecrübeli anneler 16. haftadan itibaren hareketleri fark edebiliyorlarmış. 17. Haftayı bitirmiş bir anne olarak sanıyorum ortalama bir zamanda Deniz de hareketleri hissetmeye başladı. (Napalım, ben de şimdilik dış kapının dış mandalı hissiyatından kurtulmak için bazı yöntemler geliştireyim değil mi ;)
Son not: Dört hafta önceki avcumuzu yalayışımızın ardından yarın bu saatlerde “kımıltıperver” veledimizin cinsiyetini de öğrenmiş olacağız sanıyorum. Evet, yarın aylık rutin muayenemiz ve ultrason partimiz var. (Çektiğim tüm ultrason videolarını da YouTube’a koysam mı acep)
Bir cevap yazın