Haftaya bu saatlerde baba olmuş olacağım… Her ne kadar fiziksel olarak bir heyecan yansımasa da dışarı artık neredeyse tek gündemimiz kızımız ve doğumu. (Bu arada 9 Haziran’da gittiğimiz son kontrolün fotoğraflarını koymadığımı fark ettim siteye; birazdan koyacağım)
Eksikler artık neredeyse tamam, dün de Arçelik’ten bebefon denen bebek telsizlerinden aldık. (uzun süre şarj edilmesi gerektiğinden eğlenecek vakit bulamadık. Oysa mesela, bakkala gidip bakkaldan konuşmayı deneyebilirdim…)
Sıcaklar artık Deniz’in canına okumaya başladı. (Enerjisinin son zerresine kadar evi toplamaya devam etmesi konusundaki inadı devam ediyor) Kızımız içerde çok rahatsız değil. Dünkü NST’de kalp atışları son derece normaldi ama öyle özel olarak tekmeler filan atmadı. (NST’den önce yolda yine fıldır fılfırdı o ayrı) Tekmeleri artık annesinin canını yakıyor. Daha doğrusu artık tekmeden ziyade durup durup paldır küldür yer değiştirmelere; bir yandan diğerine dönmeye filan başladı (Veya bize öyle geliyor) bu ani hareketler de canını yakabiliyor Deniz’in. Kızımız artık her yerde. Deniz’İn karnının neresine dokunsam ayrı bir sertliğe veledin ayrı bir yanına dokunabiliyorum. (Büyüyor işte insanoğlu)
Evin içinde boş kaldığımızda kızın yatağının karşısındaki koltuğa oturmuş boş yatağa bakıyor buluyoruz kendimizi… Sanırım bundan sonra evdeki vaktimizin büyük kısmı söz konusu odada; söz konusu koltukta geçecek…
Â
Â
28 Haz 2007 at 15:40
Sanırım eşiniz normal doğum yapmayı planlıyordu, yani daha öyle önce okudum diye hatırlıyorum. Eğer normal yapmayı istiyorsanız, enerjisini kesinlikle harcamasın çünkü o enerji ona doğumda lazım olacak. Özellikle bu dönemlerde böyle bir enerji patlaması yaşıyormuş insan, kaynaklar böyle diyor.
Sevgiler.
34.hafta Anne Adayı :)