Bir veda mektubu…

Böceğim, kuşum… Bu mektubu sana son 2-3 hafta içinde defalarca yazdım, defalarca sildim, defalarca yırttım, tekrar tekrar başladım, tekrar tekrar yırttım. Hepsini kafamda yazdım. Bazı seferler yazmaktan kaçtım bazen yazmaya sarıldım. şu son bir kaç haftadır seni bir farklı seyrettim. Uyurken, yalnız başına oynarken, birlikte oynarken, denize girerken, yüzerken (evet kolluklarla süper yüzüyorsun), koşarken…

Bu mektubu ilk yazmaya başladığımda her şey çok çok daha fazla belirsizdi o yüzden de çok daha farklı yönlere gittiği başka başka yazılara dönüştüğü oldu. şimdi ise durum öncekinden çok farklı. Belirsizlikler kısmen azaldı. En önemli belirsizlik çok büyük bir şans eseri belki de olabilecek en iyi şekilde somutlaştı…

Kuşum… Bir süreliğine evden gidiyorum. Baştaki kadar büyük belirsizlikler yok ama artık… Uzun yılardır ertelediğim bir işi halletmeye, büyükçe bir kamburdan kurtulmaya gidiyorum. Bu işi bu kadar ertelediğim için ilk kez bu kadar pişman ama daha da geciktirmeyecek olmanın verdiği rahatlamayla askere gidiyorum.

2-3 gün öncesine kadar senden bu kadar süre belirsiz bir şekilde uzakta kalmak nerdeyse büyük bir kabus haline gelmişken şimdi her şey biraz daha kolay. Senle aynı şehirde, bir arkadaşımın deyimiyle “aynı göğün altında” olacağım. Ve muhtemelen başka bir yerde olsaydı görüşemeyeceğimiz kadar rahat ve sık görüşme imkanımız olacak. (Umuyorum)

Son haftalardaki işleri toparlama telaşından hem Babaolmak.com’u çok boşladım hem de senle (ve tabii ki anneyle) istediğim kadar rahat ve bol vakit geçiremedim. Buraya senle ilgili aktarmak istediğim o kadar çok şey benle geliyor ki şimdi. (Muhtmelen birkaç deftere aktarılacaklar bu sürede, ne yapalım, babandan alacağın her şey de dijital olmasın)

Bir sürü ilkini, dediğini, komikliğini, sorunu kaçıracağım… şimdiden seni; kokunu, gözlerini, sarılışını, her şeyini deli gibi özledim, oysa içerden sesin geliyor, dün gece bizimle birlikte çok geç yattığından daha yeni kalktın ve kahvaltını yapıyorsun… Bu aralar bir değişik ilgilisin benle, belki de farkındasın uzun süre rahat rahat görüşemeyeceğimizin…

Dedim ya, çok şey kaçıracağım, diyecek bir söz bulamıyorum… Az sonra çantamı alıp evden çıkacağım, anne beni bırakacak, sense geride evde kalacaksın… Ben gidip askeri bir birliğe teslim olacağım…

Hoşçakal kuşum…