Yine özürler dileyeceğime yazayım yazımı da yoluma devam edeyim bu sefer diyorum. Yazılara da ufak ufak kısa kısa başlayayım. Böylelikle belki daha kolay ve hızlı “post”şar yazabilir, yazıp yayımladıkta da daha da fazla yazmak konusunda motive olurum.
Kiminin “bu muydu yahu yazacağın şey?” diyeceği türden minicik bir şey aslında yazacağım ufacık anı. Bir yandan ufacık olsa da sanırım hiç unutmayacağım türden, içimde yer edenlerden biri;
Fotografın konuyla hiç alakası yok
3-4 hafta önce (yine) kulak ağrısı ya da artık öğrendiğimiz sebebiyle orta kulak iltihabı için doktora gidip reçetemizi alıp çıktığımız bir sabah. Hep birlikte eczanede reçetemizin hazırlanmasını beklerken anneyi eczanede bırakıp arabaya gidelim diyoruz. Eczaneden çıktığımızda mekanın önünün bol suyla yeni yıkandığını görüyoruz. Üstelik de granit ya da seramik gibi parlak bir taşla kaplı yerler. Z’ye elimi uzatıyorum bir yandan elimi tutarken ben daha ağzımı açmamadan Z: “Yerler ıslak, kayabilirsin, dikkatli ol!” diyor bana. Tam olarak aynı şeyi söylemek üzere açılmış ağzım aynen kapanıyor. Susuyorum.
O günden beri sürekli aklıma geliyor bu an, susup kalışım…
Okuyanlar için çok ufacık olabilir ama yaşayan için öyle olmadığı kesin…
12 Kas 2012 at 09:44
Bazen başkalarının gözünde ufacık olan şeyler, eğer aynı yaşlarda bir çocuğunuz varsa gözünüzde kocaman olabiliyor. Çok iyi anlıyorum sizi :-)
12 Kas 2012 at 12:20
Bir cok duyguyu ayni anda hissetmissindir herhalde: saskinlik, gururlanmak, kendini güvende hissetmek, duygulanmak, "ama bunu benim demem gerekiyordu" ruh hali ve eminim daha nicesi. Ne güzel :) Seni, senden önce düsünen, senden bir parca var iste yaninda.
12 Kas 2012 at 13:24
Çok sıcacık bir anekdot bu:)
13 Kas 2012 at 08:44
bana nasıl bir anne olacağımı oğlum öğretti.
o, benden çok daha fazla şey biliyor.
14 Kas 2012 at 00:01
Oglum 5 yaslarindayken, havuz basindayiz. Yuzme bilmiyor. Bende bir telas, bir panik; ha düstü ha düsecek havuza diye. Kolluklarini takmasi icin israr ediyorum. Bu arada iki kuzeni havuzda yüzüyor. Ben ‘ay duseceksin’ diye bagirirken oglum ‘Anne korkmasana bana bi sey olmaz’deyip hop diye suya atlayiverdi. O günden beri ‘yüzüyor’ ve basima ne gelse bana ‘Anne, korkma’ diyor. Simdi 24’unde bir delikanli ama o zaten o gun delikanli olmustu. Siz de guzel kizinizin sefkatiyle erken tanismissiniz. Ne güzel, neeee güzel!
14 Kas 2012 at 11:25
çok tatlı, çok anlamlı, göz sulandıran cinsten bir anektod bana göre :)
20 Kas 2012 at 20:02
Kac gundur aklimda ama ancak simdi yazmak nasip oldu. Bir kac gun once ruyamda sizi ve Z.’yi gordum :) Kizimla (aslinda bir cocugum yok), Z. ayni siniftaymis ve sizi izliyoruz uzaktan. Oyle tatliydi ki Z. ve baba kiz oyunlar oynuyordunuz.
Insanin gercek hayatta hic gormedigi insanlari ruyasinda gormesi cok enteresan :) 28 yasinda olmama ragmen babasina asIk, en yakin dostu, sirdasi babasi olan biri olarak, insallah Z. ve babasi olarak boyle guzel anilariniz cogalarak artar.
15 Haz 2013 at 14:12
Onların sadece görüntüleri küçük .