Kişisel Bir An

Anında yazamıyor olmaktan ötürü o kadar çok söz, o kadar çok anı uçup gidiyor ki… Bazen “keşke” diyorum, şu eskiden yayınlana BBG evi filan gibi olsa da Z ile hayatımız bazı parçaları kamera kayıtlarından edinebilmek mümkün olsa…

Bu seferki biraz fazla kişisel olmakla birlikte…

Hafta sonunun tamamı evde geçti, geçen hafta ufak bir kaza sonucu… (kek gibi merdivenden kayıp düşme -popişimin üzerine oturdum diyebilirim Z’nin deyimiyle- şu yazıyı okuyanlar anlayacaklardır ne demek istediğimi)

Pazar öğleden sonrayı Z. ile beraber geçirirken şöyle bir an geçti aramızda:

Evimiz bahçe katı, bahçeye mutfaktan çıkılıyor ve tek bir basamak var çıkışta. Bahçede ise Z’nin salıncağı ve babanın hamağı var (baba-kız keyifçiyiz biraz evet) Ben mutfaktayken Z salıncaktan “Beni sallar mısın?” diye seslendi… İlk seferinde hemen dışarı çıkmayınca ikinciye salıncaktan inip kapıdan senlendi ki o an tam eşikte denk geldik “Geliyordum seni sallamaya…” dedim, gülümseyerek salıncağına geri dönüp tam oturacakken birden koşarak kapının eşiğine fırladı… En son içeri girerken burunları evi gösterecek şekilde çıkarttığım bahçe terliklerimi çevirip burunlarını dışarı gelecek şekilde düzeltti… “Böyle daha kolay giyersin” deyip gülümsedi ve gidip salıncağına oturdu…

Nasıl bir efkarla salladığımı tahmin edersiniz belki…