Kabuslarla Baş Etmek

Ben rüya görmem. Daha doğrusu elbette görürüm de; uyanınca hatırlamam. En kanlı canlı olanı bile mahmurken hatırlasam da uykum biraz açılınca hatırlamaz olurum. (Oysa Z., uykusunda güler, hatta konuşur bile bazen…) (Daha da ilginci uykusunda esner ki bu beni çok eğlendiriyor; neyse.) Kabus da pek sık görmem; gördüğümde de bir an uyanır, yatağımda olduğumu, daha kalkma saatinin de gelmediğini anlayıp rahatladığımda hemen gerisingeri uykuya dalarım. Kabusları da hatırlamam. Uykusundan çığlık çığlığa, bağırarak uyunanlar beni çok şaşırtmıştır. (Çok fazla öyle tanıdığım da yok; tamamen atıyorum, tek bir tane filan)

Hal böyle olunca Blog Fırtınası’nın beşinci günündeki ödevi tamamlamak için bir icat lazım… Anılarımın içinde küçüklüğe dair en canlı hatırladığım bir tanesi geldi aklıma. Bir rüya ya da kabus değil ama bir yöntem. İlkokul zamanları olsa gerek bu yöntemi ilk kullanmaya başlamam… Sonra yıllarca sürdü. Hatta düşünüyorum da çok yakın zamana kadar kullanmış olabilirim. Bir nevi, kötü rüya ve kabuslarla baş etme yöntemi benimkisi. Bunu niye hatırlıyorum gerçekten bilmiyorum ama anlatmayı deneyeceğim; başladım bir kere.

Kabus olarak görmekte olduğum şeyin aslında bir sınıf arkadaşım tarafından karatahtaya çizilmiş bir şey olduğunu fark etmem ve sınıf arkadaşımı karatahtayı silmeye zorlamam ya da silgiyi alıp kendim silip tahtayı tertemiz yapmamdan ibaret aslında bu hayal meyal sisli puslu görüntü. Ama dediğim gibi, ilkokulda bir şekilde başlayan bu yöntem beni yıllarca pek çok kabus sonrası rahatlatmaya yaramıştır. (Böyle deyince sürekli kabus görüyormuşum gibi oldu ama yok öyle bir şey) Ama dediğim gibi minnak aklımla böyle bir baş etme yöntemi bulmuşum zamanında. Dedim ya; çok da net hatırlamıyorum belki de biri anlatmış ya da öğretmiştir. Aaa… Bak şimdi bir görüntü daha geldi… Sanırım bununla ilgili ilk gördüğüm kabus bir köpekbalığı kabusu. Muhtemelen küçükken televizyonda ilk Jaws filmini seyredişimin ardından gördüm kabusu; karatahtadan bir köpekbalığı sildiğimi hatırlıyorum… “Meğer köpekbalığı değilmiş; sadece tebeşirle yapılan bir resimmiş…”

Böyle işte… Amacım yazımı savsaklamak değil; bir gerçek hikayeyi paylaşmaktı… Kabus deyince hep bu görüntü geliyor aklıma galiba… Deli miyim neyim?

Z’nin kabuslarla baş etmesi konusunda bir gün gerekirse bu yöntemi anlatacağım ama kesinlikle.