Geçtiğimiz günlerden birinde eve mevsimin ilk eriğinin alınmasıyla birlikte bir şeyi bir kere daha fark ettim: Baba Olmak!
Z; pazardan gelmiş erikleri heyecan içinde beklerken mutfakta erikleri yıkarken içimden şu cümleyi kurdum farkında olmadan:
Baba Olmak; eskiden olsa erikleri yıkarken büyüklerden bir iki taneyi ağzıma atarken artık büyükleri kızım için kenara ayırmak!
Sanırım bu şekilde bir çok cümle yazılabilir, hepinizin başına bu cümlelerden kesin geliyordur. (Anne – baba fark etmez elbette…) Yorumlara yazarsınız belki de? Böylece hoş bir koleksiyon yaratmış oluruz. ;)
(Bu arada Z’nin erik yemedeki beceriksizliği dillere destan boyutta… Konsepti tam olarak kavrayabilmiş değil; yerken bir şekilde kabuklardan kurtulması gerektiğine dair bir takıntısı var)
20 Nis 2010 at 09:55
:) Şeker Z. yaa, erik konspetini de aşacak babası :))
Anneler senin düşündüğünü hep düşünüyor,onların boğazından geçmez yavruya yoksa eğer.Ben mesela,işyerimde dışarıdan yemek söylüyorsam aynısını oğluma da söylüyorum ya da akşama ısmarlıyorum.Yoksa müthiş vicdan azabım oluyor :)
Ama babalardan böyle cümleler duymak ne güzel Özgür.Senin gibi duyarlı babalar hızla çoğalsın inşallah…
20 Nis 2010 at 11:01
Yemekle ilgili bu da: yemek yerken, onun tabağında yeterince olsa bile, yemeğin en önemli kısmından (et, köfte, her neyse) bir parçayı -daha fazla yemek isteyebilir diye- çocuğuna ayırmak. En güzeli, o doymayıp senin ayırdıklarını da yerken, kendin yemiş kadar, hatta çok daha fazla mutlu olmak.
20 Nis 2010 at 15:04
Beğendiğin ayakkabıyı aylarca vitrinde seyredip, ucuzlamasını beklerken; kızın için çok beğendiğin bir ayakkabıyı tam sezonunda, en pahalı fiyattan almak… :))
20 Nis 2010 at 18:03
çocuğum yesin diye enginar, karnabahar, pırasa, kereviz filan yiyorum .
aslında pek fena şeyler diye düşünmeye bile başlatıyor insanı yani fiziksel bir değişim değil sadece bayağa beynimi etkiliyo bu küçücük yaratık:)))
21 Nis 2010 at 14:43
ıı baba olmak: eskiden batak oynayarak geçen vaktin, barbie bebekle oynarak geçmesi.
23 Nis 2010 at 09:39
Benim kızım akşam sofrasında kucağımdan inmez, günün özlemini giderirken babasından yemek yer. Babası da kızı doyduktan sonra soğuk yemeğini sevinçle kaşıklar :)
26 Nis 2010 at 07:09
Baba Olmak, zar zor bulunmuş bir şişe doğal (harika) pekmezden iki tatlı kaşığı dolusunu her sabah kızına yedirmek ve eskiden olsa afiyetle yiyecekken, şimdi tadına bile bakmadığını fark etmek (günler sonra) ve artık sabahları sadece kaşığı sıyırıp günün en büyük hazzını yaşamak. Her sabah suratıma tatlı bir gülümseme yayılması… :)
13 May 2010 at 23:49
oğlum kızınızla yaşıt.2007 bebeği
şuan içinde bulundukları ruhi durum o kadar aynı ki:) yazdıklarınızda tekrar tekrar yaşıyorum olanları
daha bu akşam önündeki erikleri yerken parça parça koparıp tabağa attığına şahit oldum.
annecim neden öyle yapıyorsun dediğimde ise ''kabuklarını çıkarıyorum anne'' dedi :))
ne yapıcaz biz bunlarla :)