Son bir kaç haftadır bir takım önemli mevzuular bizi düşündürdü, düşündürüyor. Vakit buldukça hepsini paylaşayım istiyorum ve yazmadıkça da birikiyorlar. Gittikçe de artıyorlar iyi mi? şöyle bir sıralamaya kalktığımızda: Emzik Mevzuu, Gaz Mevzuu, Kolik Mevzuu, Mama Mevzuu, Biberon Mevzuu, Süt Azalma Mevzuu, (bir öncekiyle bağıntılı olarak) Süt Arttırma Mevzuu gibi gündemi meşgul eden mevzuular gibi daha önceden kalma Puset Mevzuu, Ana Kucağı Mevzuu, Epidural Mevzuu, Sezeryan Mevzuu, Doğuma Girme Mevzuu gibi “mevzuu”lar var. Hepsini temizlemek elbette vakit alacak (üstelik de yenileri de ekleniyor düzenli olarak) Ama bir yerden başlamak lazım değil mi?
Emzik Mevzuu: Bu konuda bir çok batl inanış var. (Elbette doğruluk payı da vardır bir kısmının)Â Emziğe alışan bir bebeğin onu bir daha kolay kolay bırakmayacağı, emziğe alışan bir veledin memeyi red edebileceği, bir dahahiçbir zaman susmayabileceği gibi… Gibi… Gibi…
İnterneti kurcaladığımızda, özellikle çocuk doktoru annelerin görüşlerini okuduğumuzda, gördük ki… (Niye çoğul yazıyorsam) Gördüm ki, herkeste başta bir çekinme hali, tereddüt var… Vermek ya da vermemek bir süreliğine büyük bir yol ayrımı olarak karşısına çıkıyor (biz taze) ebeveynlerin. Ancak emzik verilip, üstelik de kabul gördüğü andan itibaren de inanılmaz bir rahatlamanın kapısı açılıyor.
Sanıyorum dikkat edilmesi gereken belli hususlar var:
– Aç bir bebeği emzikle kandırmamak lazım
– Emziği sadece ağladığı zamanlarda değil, bazen ağlamadığında da verivermek lazım. (Biz öyle yaptık, gidişattan memnunuz) Dolayısıyla bebek denen cüceler, ağlamak=emzik verilmesi gibi bir denklem kuramıyorlar (şimdilik)
– Ne zaman emziğe son verileceğini bilmek lazım… (Du’ bakalım)
– Velet mızldanmaya, fıkırdanmaya başladığında ilk çare olarak emzik verilmeyip, iletişim kurulmalı, dikkati dağıtılmalı veya bir yerde toparlanmalı. Kısacası kendisiyle öncelikle “ilgilenilmeli” (Emzikle değil, bebekle)
Aslında bu emzik konusu bir tabu olarak algılanmaktan ziyade ebeveyn sağduyusuyla kullanımına, kullanım zaman ve miktarına karar verilen bir “gerekli hallerde camı kırınız” kurtarıcı olarak düşünülmeli.
Herşeyi Babaolmak.com’dan beklemeyin tabi, kendiniz de araştırın. (emzik anahtar kelimesi yetmezse “pacifier” deyiverin) Ve de unutmayın bizim kızımız emzik konusunda son derece uymlu olsa da sizinki öyle olmayabilir, beni suçlamayın. :) (Altı kuru, karnı tok, keyfi yerideyken saatlerce emzik filan düşünmeden sessiz sedasız takılabiliyor bizimki…) Biz de böylelikle ahkam kesebiliyoruz konu hakkında…
28 Ağu 2007 at 10:57
Merhaba sitenizi uzun bir süreden beri takip ediyorum ancak hiç yazma fırsatı bulmamıştım. Benimde 27.7.2007 doğumlu bir kızım var , ismi Mina. İlk başlarda kesinlikle emzik vermemeyi düşünüyorduk çünkü ben o ufacık suratlarda kocaman duran emziği antipatik buluyorum . Ayrıca damak bozukluklarında yol açtığını duymuştum. Ama şu son bir haftadır farkettim ki minik kızımızın karnı tok olmasına rağmen hala deli gibi emmek istiyor ( E haliyle şimdiye kadar bildiği en iyi şey bu). Emzik vermediğimiz içinde parmağını emmeye başladı. Gerçi çok başarılı olduğunu söyleyemem sadece bir defa haricinde her defasında elinin tamamını veya işaret ve orta parmağını beraber ağzına sokup emmeye çalışıyordu. Bir kez sadece başparmağını muntazam bir şekilde emdiğini gördüm. Aslında gözüme son derece şirin gözüksede beni bu parmak emme mevzuu biraz korkuttu. şunu düşündüm , emiziği 1-1.5 yaşına geldiğinde atıp bıraktırabilirim ama parmağı ömür boyu yanında olacak. Emzik vermeme uğruna kızımı parmak emen bir velet yapmaya hiç niyetim yok. Bu yüzden şimdi sebepsizce huzursuzlandığında emziği veriyorum . İnanılmaz mutlu oluyor ve susuyor. Örneğin dün doktora gittik ve aşısısı yapıldı . Bize ilk defa ağlamak konusundaki gerçek yüzünü göstermesine rağmen aşı sonrası emziği verdiğimizde sustu ve eve dönene kadar huzurlu bir şekilde emdi.
Doğumdan önceki zamanlar ben emzik vermeyi düşünmüyorum dediğimde büyüklerimin ‘öyle bir vermek isteyeceksin ki’ dediğini hatılayıp gülüyorum :)