Küçük derken arkadaşım 54 yaşında, kızları sanırım 26-29 civarlarında… Bir anekdot anlattı… Yıllar önce yaşanmış… Dinlediğimden beri düşünüyorum:
Hikayenin özü, babaların standardı çok yükseltmesi. Öyle bir hale getirmesi ki, kızların kolay kolay kimseyi beğenmemesi, ilerde erkek arkadaşlarında babalarında gördükleri bir takım özellikleri, davranışları aramaları, bulamamalarında da mutsuz olmaları…
İlk buluşmada arabadan inip de kapıyı açmayan erkek arkadaşın üstünün hemen çizilivermesi gibi. Sebep, ilk yıllarda (hepimiz gibi) kızını kucaklayıp da koltuğuna oturtan babanın, sonraki yıllarda da her zaman arabadan inip de kapıyı açması…
İlk duyduğumda “ne güzel bir ritüel olabilir” diye düşünsem de… Düşündükçe aynen yukarıdaki olayda olduğu gibi ileriye yönelik olarak çıtayı çok yükseltmeye sebep olacağı da bir gerçek sanırım…
Ne yapsam bilemedim. Standardı yükseltsen bir türlü, yükseltmesen bir türlü. Hadi bakalım çık bakalım çıkabilirsen işin içinden.
17 Şub 2012 at 15:44
Bir kiz cocugu olarak! diyebilirim ki, akli basinda babalar bence boyle sacma sekilcilik konularinda standartlari yukseltmiyorlar zaten. En azindan benim kendi babamdan gordugum o. Olmasi gereken standartlari yukseltsinler ama. Sevgi, saygi, sefkat falan gibi. Kiz cocuklari bu gibi erdemleri, sacma sapan sekilciliklerden cok daha iyi ayirdediyor. Ivir zivirlari pompalayanlar babalar degil, bence baskalari, belki de baska kizlar ve kadinlar. :)