Deliye Her Gün Babalar Günü

Dedim ya başlıkta… Bana her gün babalar günü… Kızım olduğundan beri her gün babalar günü. Her gün babayım, her gün kızımın babasıyım, her an… Dolayısıyla öyle yılda bir güne sıkıştırmaya gerek yok… Ticarete dökmeye de… En büyük hediyem zaten o; daha ötesi yok…

Öyle bir hediye ki uzaktan sessizce dakilarca seyredebileceğim; yakınımda olmasa bile hayaliyle mutlu olduğum, yüzüme kocaman bir gülümsemenin yayıldığı… Anekdotlarını, hareketlerini, tavırlarını hatırladığım her an mutlu olduğum, gururlandığım, içimi kıpır kıpır ettiren bir hediye…

Ondan bahsederken veya ona yazarken sayfalar doldurabileceğim minik kuşum, beni baba yapan sensin; sayende her gün babayım, iyi bir baba mıyım yoksa şarlatan mı bunu sen göstereceksin, bir de zaman tabii… İyi ki baba yaptın ama beni, daha önce de demiştim, olduğum şeylerin en güzeli baba olmak, baban olmak!

Kızımcım, babalar günümüz kutlu olsun!

Aslında buraya kadarı, yazacaklarımın tek bir tarafı, öte yandan bir ufak kısım daha var: Uzun zamandır gitmediğim baba evine gittim dün gece tam da bu saatlerde, gece yarısı olmadan, gün babalar gününe dönmeden önce. Ne kadar canım sıkkın, yorgun ve bunalmış olsam da son zamanlarda bir çok şeyden; babamın yakınında, baba evinde olmak inanılmaz rahatlattı ve keyif verdi bana. Çok kouşmadık aslında babamla ama yakınında olmak iyi geldi, eşşşşek kadar herif olmama rağmen güven verdi, saat gece yarısını geçmiş ayaklarımı uzatmış denizin dalgalarını seyrederken bunu düşündüm; iyi ki babamın yakınına gelmişim dedim…

Ve umdum ki yıllar sonra, eşşşşşşek kadar olunca kızım da her sıkıldığında, yorulduğunda, bunaldığında yakınıma gelsin; yakınımda bu kadar huzur bulsun, keyif alsın, dinleniversin. (Varsın çok konuşmasın)

Babacım, babalar günümüz kutlu olsun!