Bugün doktorumuz Alen Hanım’daydık. (Doktorumuz derken, hepimizin değil, kızımızın) Kızımız 7 ayı bitirdi. Aylık kontrolden geçmek ve aşısını olmak için sabah erkenden doktora gittik. İlk iş boy kilo ölçüldü. 1cm uzayıp 67,5cm olmuş kızımız. Kilo da 7.500gr’dan 7.750 olmuş. Gördük ki artık ayık artışlar ilk aylardaki gibi olmayacak. Muayene boyunca hanfendinin keyfi oldukça yerindeydi. Aşı bile çok keyfini kaçırmadı. Bu ayki pnömokok aşısı ile birlikte son aylarda her ay aşı olma rutinine 12. aya kadar ara vermiş olduk. Kızımızın ilk grup aşıları tamamlanmış oldu. (15 gün önce hepaatit aşısı; gecen ayki kontrolde de karma aşı vardı mönü de)

Geçen ay başladığımız katı gıdalar bu ay biraz daha arttı. (Geçen ayki kontrolü yazmadığımdan; bu sefer her ikisini birden yazmak gibi bir uyanıklık/tembellik  yapıyorum, İmza: Mahçup Baba) 6. Ay kontrolünde başlayan katı gıda mönümüz şu şekildeydi:

Sabahları kalkınca anne sütünden bir süre sonra meyve püresi (veya meyve suyu): Cam rendeyle püreleştirilmiş yarım elma veya yarım armut.
Öğlen 12-13 civarlarında sebze çorbası: Küçücük bir patates dilimlenip; dilimlenmiş yarım havuç, bir çay kaşığı pirinç ve iki su bardağı  su ile 20 dakika haşlanır, sonra karışıma az miktarda brokoli veya maydanoz veya pırasa veya kereviz yaprağı gibi bir yeşillik de dahil edilerek bir 20 dakika daha karıştırılır, sonra 1 kaşık zeytinyağı ile iyice püre kıvamında ezilip servis edilir…
Öğleden sonra evde günlük mayalanmış yoğurttan bir çorba kaşığı…
Yukardaki mönüye aralarda anne sütü eşlik etmeye devam eder.

Bugünden itibaren ise meyveler yarımdan tama çıkıyor; öğlen yemeği püresi artık eskisi kadar krema kıvamında değil, çatalla ezilmiş halde kullanılabiliyor (ki biz en başından öyle yapıyorduk) öğlen yemeğine artık et de eklenmeye başlıyor (30gr dana eti / kıyması vb.) Yanı sıra yoğurt 3-4 çorba kaşığına çıkıyor ve akşamları kızımızı tavuk suyu gibi şehriye gibi daha gerçek insan çorbaları yedirebiliyoruz.

6.aydan sonra yapılaması gereken tahlillerde demir biraz eksik çıktığından bir de demir damlası oldu kızımızın. (Büyüyüp de ıspanak yemeye başlasa ihtiyacı olmayacaktı damlaya demek ki)
Bu arada artık gece beslenmeleri son buldu. (Dişler çıktıktan sonra geceleri besleme tavsiye edilmiyor; biz de artık sabaha karşı uyanma ve ağlaasını açlığa yormayıp, uykusuna devam etmesi için teşvik ediyoruz küçük hanımı; işe yarıyor)

Dolayısıyla 7.ayı bitirmiş olarak en önemli sorunumuz (tek başına uyumama konusuna şimdilik değinmiyorum çünkü daha detaylı bir yazı konusu o) kızımızın yüzükoyun vakit geçirmekten hoşlanmaması ancak emekleme için yüzükoyun durmaya alışması – hatta biraz çabalamasının gerekliliği…

Geçen sene bu zamanlar kızımızı ultrasonda 3 dakika göreceğiz diye heyecanlı aylık kontrolleri beklerken kendisi artık 7 aylık… Gülüyor, söyleniyor, oturuyor, dönüyor, ellerini kullanıyor; (hatta tam zamanında oyuncakları bir elinden diğerine geçirmeye de başladı) gerekirse ısırıyor… Zaman ne çabuk geçiyor.