İş yoğunluğu sanırım aylardır ilk kez bu kadar kendini gösterdi. Sadece Zeynep’ten değil, Babaolmak.com’dan da uzak kaldım… İlk kez (ki daha önce bir gece bile uzak kalmamışken) 8 gün uzak kaldım küçük hanımdan. (Ve büyük hanımdan) Bu sürede ne yaptığımı şu linkteki fotograflardan görebilirsiniz…

Uzatmayayım…

“Kızını özledin mi?” gibi saçma sapan sorulardan ve cevabından bahsetmeyeceğim. Ama illa bahsetmek gerekirse; en çok neyi özlediğimi düşündüm. (bir baba olarak) Öyle ya, 3,5 aylıkken (maalesef) etkileşim oldukça kısıtlı… Bakışmak, arada sesler çıkarmak, şanslıysanız bir kaç gülücük…

Sonuç:
1) Koku… O hafızaya kazınan, kokladıkça doyamadığınız koku. (Ağız, ense, boyun… Fark etmez…)
2) Bakışlar… Bebekten bebeğe değişebilir olmakla beraber, kızımızın bakışlarını özledim… Çünkü kendisi uzun uzun, inanılmaz bir ciddiyetle gözlerini üzerinize dikip pir dikkat yüzünüzü inceliyor… Biraz merak, biraz şaşkınlık, bolca ciddiyetle… Kimi bebeğin dikkatinin, konsantrasyonunun öabuk dağılmasına karşılık veledimizin inanılmaz bir dikkati var bu konuda… Kitlenip, uzun uzun seyredebiliyor… Özleniyor.

Diğer bir soru, “ilk gördüğünde ne yaptı?” Uzun bir ayrılıktan sonra ilk karşılaşmamız o uyurken olduğu için hiçbir şey yapamadı. (Dolayısıyla babası onu uzun uzun kokladı :) Ertesi sabah ie ilk karşılaşmamızda güldü… (Düşünün artık babasının nası eriyiverdiğini) (Sabahları uyandığında hele de acıkmış olması sebebiyle yaygarayı basmadan önce yanına gittiyseniz büyük bir keyifle gülümsüyor… Sanırım uzun zamandır görmediğiniz babası olmanıza da gerek yok…)

“Büyümüş mü?” sorusunun cevabı net değil, her gün fotograflarla görüştüğümüzden öyle aman aman bir değişiklik olmasa da en somut gelişim sanıyorum ifadesindeki netleşme… Artık yüzü, ifadesi tabiri caizse “oturdu” Fotograflarında da çok net görülüyor….

Çok uzatmayayım demiştim uzun zamandır bu ilk yazıyı ama 3.ay sonu kontrolüne dair hiçbir şey yazmadığımı fark ettim ki aslında 4.ay bitmek üzere…

3.Ay sonunda gittiğimiz doktor kontrolünde:
– Kilo 4220’den 5300gr. çıkmıştı. Doktorumuz bunu şşkınlık ve sevinöle karşıladı. Üstelik mamayı da azaltarak nerdeyse kesme noktasına gelmiştik. (Yaşasın anne sütü, yaşasın bulgur pilavı ve sütlü irmik tatlısı)
– Boy 57cm’den 58’e çıkmış. Bu kadar az bir uzama şaşırtıcı değilmiş; 1 ay hiç uzamayıp gecede 1, 1.5 santim uzadığı olurmuş bu evrede…
– Baş çevresi 39’dan 41’e çıkmış. (Muhtemelen 4. ay sonunda ciddi bir artış olacak)
– Bir aşı daha olduk: Prevenar
– Hergün 1 saat kadar dışarı çıkarma, her gün yıkama gibi tavsiyeler verdi doktorumuz.
– “Aşırılıklarınızı törpüleyin” dedi doktorumuz. Artık kızımızın davranışlarının gelişmeye başlayacağını dolayısıyla onun yanındayken dikkatli olmamız gerektiğini söyledi…
Pek keyifli ayrıldık doktorumuzun yanından…