Galiba bu işte baba olmak;gecenin bir yarısında, açıp fotograflarına bakmak… Ağladığın fotograflara bakarken içimde bir şeylerin sıkışması… Ağlamaman için herşeyi yapabileceğimi bilmek ama yine de bazen ağlayacağını düşünüp, hiçbir şey yapamayacak olmanın içime sapladığı şey herneyse, biraz daha acıtması…
27 Haz 2008 at 01:01
Aslında bu değildi bu akşam yazmayı planladıklarım… Ama fotografları düzenlemeye başladığımda; hafta sonu -diş ağrısından olduğunu düşündüğümüz- bu ağlamanın fotograflarına rastlayınca değişti herşey… şimdi artık fotograflara baktıkça içime daha da işleyen sızı uyku filan bırakmadı…
İki günlüğüne evde değil evin kızları… Gidip uyurken seyretme şansım yok dolayısıyla hanfendiyi.
Uyumak yerine gidip bir bira açmayı düşünür oldu evin “baba”sı…
27 Haz 2008 at 20:59
Bende hiç dayanamıyorum böyle resimlere bakarken…Bizimkinin dişleri henüz patlamadı ama bugünlerde hafif ateş yapıyor; geldi gelecek galiba…
Hiç ağlamasın minik kızlarımız, evin kızlarına bir an önce kavuşmanız dileğiyle…
Hülya ve Defne’si…