En başta dokuz ay nasıl bekleriz diyorduk Deniz’le… Tam 40 hafta… Sonra daldık gitti… Ultrasonda hareketlerini görmek ayrı bir dönüm noktasıydı ama hala aylar vardı… Bir an önce gelsin hadi diyorduk. Sonra kız olduğunu öğrendiğimizde, “e hadi ama artık” diyorduk…

Dün, 19 hafta bitti… 20. Haftamızdayız… Yolun neredeyse yarısı bitti… Birdenbire, gerçekten de birdenbire Deniz’in karnı büyüdü. (Büyümeye başladı filan değil, bir anda büyüdü…) İki-üç gün içinde “hamile” oluverdi Deniz… Öte yandan da içerdeki hareketleri sürekli hissetmeye başladı. şimdilik bana avcumu yalamak düşüyor. Deniz hareketleri hiseettiğinde “Yazık size ya, hiçbir şey hissedemiyorsunuz” dese de, hareketleri hissettiğinde Deniz’in gözlerindeki parıltıyı, durup hareketlere dikkat kesilmesini ve heyecanını gçrebilmek de en az bebeğimizin hareketlerini hissetmek kadar heyecanlı bana kalırsa…

Peki, içerde durum nedir?
– Artık “hızlı beyin olgunlaşması” dönemi başlıyor, kızımız 5 yaşına gelene kadar sürecek olan bu hızlı dönemde korkarım bir canavar yetişecek. :) (Ne var? Anne deli, baba deli, kız da deli olacak tabi)
– Kalp atımları hızlanacak
– Vücudunu kıllar kaplayacak (Tabii ki sonra gidecek)
– Kızımızda şu anda 6 milyon olan yumurta hücreleri gittikçe azalacak, doğumda 1 milyona inmiş olacak. (Bu dönemden sonra bir daha yumurta hücresi oluşmaması enteresanmış)
– Hareketler hızlanıp kuvvetlenecek. (Bakarsınız bu yakınlarda ben de hissetmeye başlarım)
– Annede de bazı değişikler olmakta, rahim göbek deliği hizalarında şu anda, bu haftadan sonra gittikçe yukarı da çıkacak.

Denizin göbeği sanıyorum bu haftadan sonra artık dışardan iyice belli olmaya başlayacak ve gittikçe büyüyecek. bazı hareketleri engellenmeye başlayacak… Bekleyelim görelim…

Daha sadece iki gün geçti. Dört aydır babaydım, iki gündür kız babasıyım. İki gündür, mercimek, velet, yaratık gibi isimlerin yerine dolu dolu “kızım” diyebiliyorum. Hatta bugün, iyice abartıp bir teklif dosyası için yazdığım özgeçmişin sonuna “onu” da ekledim. “Evli ve bir kız çocuk babası” cümlesini okumak bile bir garip geldi. Hatta fazladan bir çıktı aldım ki Deniz’e de okutayım. Bakalım ona da garip gelecek mi?

Düne kadar algıda seçiciliğim her yerde hamileleri, yeni doğmuş çocukları ve ana babalarını seçiverirken artık kız çocuklara ve ailelerine dikkat eder oldum. Gördüğüm kızların yaşını tahmin etmeye çalışıp “Bizimki de şu kadar zaman sonra bu kadar olur herhalde” diye hesaplarken yakaladım kendimi.

“Kızımız” içerde artık “kıpraş kıpraş” (Deniz’in tabiriyle) Tahminimce inanılmaz bir hızla büyüyor artık ve büyüdükçe içinde bulunduğu alan ona dar gelecek ve biz (önce Deniz sonra ben) hareketlerini daha çok hisseder olacağım. Deniz bugün telefonda veledin kıpraşıp durduğunu söylediğinde bir anda deli gibi heyecanlandığımı fark ettim. (Bir şekilde Deniz’in bu kıpraşma olayını tarif edebilmesini sağlamam lazım) :)